สรุปหนังสือ The Little Book of Common Sense Investing

ในรูปแบบพื้นฐานที่สุด “กองทุนดัชนี” คือ “กองทุนรวมที่ซื้อหุ้นของหุ้นทั้งหมดในตลาดหุ้นสหรัฐฯ และถือไว้ตลอดไป” “หนังสือเล่มจิ๋วเรื่องพื้นฐานแห่งการลงทุน” โดย John C. Bogle – ผู้สร้างกองทุนดัชนีแห่งแรก – ไม่ใช่แค่หนังสือเกี่ยวกับกองทุนดัชนีเท่านั้น เป็นหนังสือในคําอธิบายของเขาเกี่ยวกับวิธีการทํางานของตลาดการเงิน เกี่ยวกับมูลค่าของการกระจายความเสี่ยง และเกี่ยวกับสาเหตุที่การลงทุนระยะยาวให้บริการได้ดีกว่าการเก็งกําไรระยะสั้น ในประโยคคือหนังสือที่ “ตั้งใจแน่วแน่ที่จะเปลี่ยนวิธีคิดของคุณเกี่ยวกับการลงทุน” เตรียมตัวให้พร้อมสําหรับการเปลี่ยนแปลงดังกล่าว!

7 ข้อคิดดีๆที่ได้จากหนังสือ The Little Book of Common Sense Investing

1. “การลงทุนควรเป็นเรื่องง่าย แต่มักจะถูกทำให้ซับซ้อนโดยความโลภและความกลัว”
2. “ความลับของการลงทุนที่ดีคือการกระจายการลงทุนและลดต้นทุนให้ต่ำที่สุด”
3. “ตลาดหุ้นคือเครื่องมือในการถ่ายโอนเงินจากคนที่กระตือรือร้นไปยังคนที่อดทน”
4. “อย่าพยายามเอาชนะตลาด แต่จงร่วมเป็นเจ้าของตลาด”
5. “การลงทุนที่ดีที่สุดคือการลงทุนในสิ่งที่คุณเข้าใจและเชื่อมั่น”
6. “อดทนคือกุญแจสู่ความสำเร็จในการลงทุนระยะยาว”
7. “การลงทุนไม่ใช่การเล่นเกม แต่เป็นการสร้างความมั่นคงในอนาคต”

ครอบครัว Gotrocks

ก่อนที่คุณจะเข้าใจว่ากองทุนดัชนีทํางานอย่างไร คุณต้องเข้าใจว่าตลาดหุ้นทํางานอย่างไร และไม่มีวิธีใดที่จะดีไปกว่า “คําอุปมาพื้นบ้าน” ที่วอร์เรน บัฟเฟตต์บอกครั้งแรกในรายงานประจําปี 2548 ของ Berkshire Hathaway และดัดแปลงโดย Bogle เพื่อวัตถุประสงค์ของเขาเอง 

กาลครั้งหนึ่ง มีครอบครัวที่ร่ำรวยชื่อ Gotrocks และพวกเขาเป็นเจ้าของหุ้นทุกหุ้นในสหรัฐอเมริกา 100% มูลค่าของหุ้นบางตัวลดลง มูลค่าของหุ้นอื่นๆ เพิ่มขึ้น แต่โดยทั้งหมด ในระยะยาว ผลตอบแทนของพวกเขามักจะอยู่ในด้านบวก ท้ายที่สุด พวกเขาได้รับลตอบแทนจากทุกหุ้นในประเทศ และในอดีต ตลาดหุ้นได้ผลตอบแทนเฉลี่ย 10% ต่อปี ครอบครัว Gotrocks กําลังเล่นเกมของผู้ชนะ

น่าเสียดายที่หลังจากนั้นไม่นาน “ผู้ช่วยเจ้าเล่ห์สองสามคน” ได้เกลี้ยกล่อมลูกพี่ลูกน้อง Gotrocks บางคนให้ขายหุ้นบางส่วนให้กับสมาชิกในครอบครัวคนอื่น ๆ และซื้อของพวกเขา ด้วยวิธีนี้ ผู้ช่วยบอกพวกเขาว่าลูกพี่ลูกน้องจะได้รับส่วนแบ่งมากกว่าญาติคนอื่นๆ ของพวกเขา ถึงกระนั้น ด้วยการเป็นเจ้าของหุ้นในครอบครัว ความมั่งคั่งของ Gotrocks ควรเติบโตในจังหวะเดียวกัน แต่มันกลับำไม่ได้ นั่นเป็นเพราะผลตอบแทนจากการลงทุนบางส่วนสูญเสียให้กับ Helpers และบางส่วนโดยรัฐ เนื่องจาก stock-swapping สร้างภาษีกําไรจากการลงทุน

ในการค้นหาวิธีแก้ปัญหา ลูกพี่ลูกน้องกลับทำให้เรื่องแย่ลงด้วยการจ้างผู้เชี่ยวชาญด้าน stock-picking ค่าจ้างที่ครอบครัวต้องจ่ายทําให้พวกเขาลดส่วนแบ่งเดิม 100% ของครอบครัวรวมถึงเงินปันผลและสัดส่วนรายได้ ด้วยความตื่นตระหนก Gotrocks จึงขอคําแนะนำ ผู้ใหญ่ท่านหนึ่งให้คำแนะนำที่ดีที่สุดแก่พวกเขาว่า “กําจัดนายหน้า ผู้จัดการเงิน และที่ปรึกษาทั้งหมดของคุณ กลับไปที่จุดเริ่มต้น กลับไปที่กลยุทธ์แบบพาสซีฟแต่มีประสิทธิภาพดั้งเดิมของคุณ จงถือหุ้นทั้งหมดขององค์กรอเมริกาและยืนหยัด” นี่คือสิ่งที่กองทุนดัชนีทํา

ความยากลําบากในการเลือกดาว

สรุปโดยบัฟเฟตต์ เรื่องราวของ Gotrocks ฟังดูเหมือนกฎนิวตันข้อที่สี่: “สําหรับนักลงทุนโดยรวม ผลตอบแทนจะลดลงเมื่อการเคลื่อนไหวเพิ่มขึ้น” Bogle ทําให้ชัดเจนขึ้นโดยล้มล้างความเชื่อทั่วไปในคําโฆษณาของนักลงทุน: “ไม่ต้องทําอะไร แค่อยู่เฉยๆ”

น่าเสียดายที่นักลงทุนส่วนใหญ่ไม่ทํา พวกเขาเชื่อว่ากองทุนที่มีการจัดการอย่างแข็งขันจะได้รับเงินมากกว่ากลยุทธ์แบบพาสซีฟใดๆ ต่างจาก Gotrocks พวกเขาไม่ต้องคิดในแง่ของครอบครัวใหญ่ พวกเขาเชื่อว่าพวกเขาฉลาดพอที่จะเลือกผู้ชนะ ท้ายที่สุด มีกองทุนรวมจํานวนมากที่มีผลตอบแทนประจําปีสูงกว่าตลาดมาก 

หากคุณพิจารณาบันทึก 46-year ของกองทุนตราสารทุน 355 ที่มีอยู่ในปี 1970 คุณจะต้องประหลาดใจอย่างมาก : 281 ของกองทุนเหล่านั้น (เกือบ 80%) เลิกกิจการแล้ว! กล่าวอีกนัยหนึ่ง มีโอกาส 8 ใน 10 ที่คุณจะลงทุนในกองทุนที่จะหยุดการซื้อขายในอีกครึ่งศตวรรษข้างหน้า และถ้ากองทุนของคุณไม่คงอยู่ในระยะยาว Bogle ก็ถามว่าคุณจะลงทุนในระยะยาวได้อย่างไร?

นั่นไม่ใช่ส่วนที่แย่ที่สุด จาก 74 กองทุนที่เหลือ 29 กองทุนมีประสิทธิภาพเหนือกว่าตลาด (11 แข็งแกร่ง ตามหลัง 2% หรือมากกว่านั้น) และ 35 กองทุนไม่ได้ดีกว่าหรือแย่กว่าตลาด เหลือเพียง 10 กองทุนที่ชนะ และมีเพียงสองกองทุนเท่านั้นที่เป็นผู้ชนะที่มั่นคง: กองทุน Fidelity Magellan ของ Peter Lynch และ Fidelity Contrafund ของ Will Danoff แม้ว่าเราจะเจอผู้ชนะเพิ่ม ซึ่งแซงหน้าตลาดหนึ่งเปอร์เซ็นต์ต่อปี คุณยังเหลืออัตราต่อรองที่แย่มาก มีเพียงกองทุนเดียวจากทุก ๆ 35 กองทุนเท่านั้นที่เอาชนะตลาดได้ ยังสนใจที่จะตามหามันไหม?

นักลงทุนส่วนใหญ่เปลี่ยนเกมของผู้ชนะให้กลายเป็นเกมของผู้แพ้ได้อย่างไร

พอล ซามูเอลสัน นักเศรษฐศาสตร์ที่ได้รับรางวัลโนเบล สรุปความยากลําบากในการเลือกผู้ชนะทางความคิดต่อไปนี้ “สมมติหนึ่งในยี่สิบของผู้ติดสุราสามารถเรียนรู้ที่จะเป็นนักดื่มทางสังคมในระดับปานกลาง แพทย์ที่มีประสบการณ์จะตอบว่า แม้ว่าอาจจะจริง ให้ทําราวกับว่ามันเป็นเท็จ เพราะคุณจะบอกไม่ได้ว่าหนึ่งในยี่สิบ และในความพยายาม ห้าในยี่สิบจะถูกทําลาย’”

อย่างไรก็ตาม ความยากลําบากในการเลือกกองทุนที่เหมาะสมไม่ใช่ปัญหาเดียวกับกองทุนที่มีการจัดการอย่างแข็งขัน อีกประการหนึ่ง ตามที่ Gotrocks พบว่าพวกเขาผิดหวัง คือค่าใช้จ่าย แม้ว่าผู้จัดการของคุณจะสามารถเลือกกองทุนที่เป็นดาวค้างฟ้าได้ คุณจะต้องจ่ายเงินให้พวกเขาสําหรับความสามารถในการทําเงินของพวกเขา หักสิ่งนั้นจากเงินรางวัลของคุณและคุณก็เป็นผู้แพ้อีกครั้ง! นี่คือเหตุผล

สมมติว่าเมื่ออายุ 25 ปี คุณลงทุนเริ่มต้น 10,000 ดอลลาร์ และตลาดหุ้นมีผลตอบแทนเฉลี่ย 7% ต่อปีในช่วง 50 ปี โดยคํานึงถึง “ความมหัศจรรย์ของผลตอบแทนทบต้น” คุณจะได้รับเกือบ 300,000 ดอลลาร์เมื่อคุณอายุ 75 ปี..

ทีนี้ สมมติว่าแทนที่จะลงทุนเงินเพื่อซื้อหุ้นทั้งหมดในตลาดหุ้นสหรัฐฯ คุณลงทุนในกองทุนที่มีการจัดการอย่างแข็งขันซึ่งทําผลงานได้ดีกว่าตลาดเล็กน้อย หากกองทุนดําเนินการด้วยต้นทุน 2% หรือ 3% ต่อปี แม้ในสถานการณ์ที่ดีที่สุด ผลตอบแทนสุทธิต่อปีของคุณจะลดน้อยลงเป็น 5% เมื่อสิ้นสุดระยะเวลา 50-year ซึ่งมีมูลค่ารวมประมาณ 115,000 ดอลลาร์ในกองทุน หรือน้อยกว่าที่คุณได้รับในตลาดประมาณ 180,000 ดอลลาร์! นั่นเพราะว่า “การปกครองแบบเผด็จการของต้นทุนทบต้น” ในระยะยาว มันปิดบังเบื้องหลังของผลตอบแทนทบต้นอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

Bogle เขียน “ความโหดร้ายของการลงทุน คือเรานักลงทุน ไม่เพียงแต่ไม่ได้รับสิ่งที่เราจ่ายไปเท่านั้น เราได้รับสิ่งที่เราไม่จ่ายด้วย ดังนั้น ถ้าเราไม่จ่ายอะไรเลย เราจะได้ทุกอย่าง มันเป็นเพียงเรื่องพื้นฐาน” 

ความรู้กับโชคช่วย

มีปัญหาสุดท้ายอีกประการหนึ่งกับกองทุนที่มีการจัดการอย่างแข็งขัน และปัญหานี้เกี่ยวข้องกับผู้จัดการที่เก่งกาจ เพื่อให้เข้าใจได้ดีขึ้น เราจะใช้การทดลองทางความคิด โดยอดีตเทรดเดอร์และนักสถิติทางคณิตศาสตร์ Nassim Nicholas Taleb

ลองนึกภาพกลุ่มผู้จัดการการลงทุน 10,000 คนที่พยายามเดาว่าหุ้นจะขึ้นในปีเดียวหรือไม่ หากพวกเขาเดาถูก พวกเขาจะทําเงินได้ 10,000 ดอลลาร์ตลอดทั้งปี ลองนึกภาพด้วยว่าในตอนท้ายของทุกปี ผู้แพ้จะถูกโยนออกจากเกม ภายในสิ้นปีแรก เนื่องจากโอกาสมันแรนดอม เราสามารถคาดหวังให้ผู้จัดการ 5,000 คนออกไปจากเกม และ 5,000 คนกำเงินไปคนละ 10,000 ดอลลาร์ หากเราดําเนินการแข่งขันต่อไป จะมีผู้จัดการ 313 คนที่ร่ำรวยขึ้น และมี 50,000 ดอลลาร์ในห้าปี ในหนึ่งทศวรรษ จะมี 10 คนที่มีเงิน 100,000 ดอลลาร์ในบัญชีของพวกเขา ทั้งหมดนี้เป็นโชคจริงๆ “จํานวนผู้จัดการที่มีประวัติที่ยอดเยี่ยมในตลาด ขึ้นอยู่กับจํานวนคนที่เริ่มต้นในธุรกิจการลงทุน มากกว่าความสามารถในการสร้างผลกําไร”

อัตราต่อรองกําลังอ่อนแอ คุณจะต้องตรวจสอบประสิทธิภาพของกองทุนที่มีการจัดการอย่างแข็งแรงเป็นเวลา 20 ปีจึงจะทราบด้วยความแน่นอนทางสถิติประมาณ 75% หากผู้จัดการเงินมีทักษะและไม่โชคดี เพื่อให้ปักใจได้ 95% คุณต้องใช้เวลาเกือบพันปี! แน่นอนว่านั่นไม่ใช่สถิติที่จะสามารถใช้ได้ เพราะผู้จัดการเงินที่ประสบความสําเร็จส่วนใหญ่เล่นเกมเพียงไม่กี่ทศวรรษเท่านั้น ดังนั้น เราจะไม่มีทางรู้ พวกเขาอาจจะโชคช่วยจริงๆ

ลองอ่านเพิ่มเติม: สรุปหนังสือ I WILL TEACH YOU TO BE RICH ฉันจะสอนให้คุณรวย

การลงทุนอัจฉริยะและกองทุนดัชนี

ในระยะยาวตลาดจะเติบโตเท่ากัน แม้ว่าจะมีผลตอบแทนจากตลาดหุ้นมากมายมาหลายทศวรรษเสมอ ปลายปี 1920, ต้นปี 1970, ปลายทศวรรษ 1990 มันเป็นเพียงเรื่องของเวลาก่อนที่ตลาดจะตกต่ำ ภาวะเศรษฐกิจตกต่ำครั้งใหญ่, ปลายทศวรรษ 1970, ฟองสบู่ดอทคอม และวิกฤตการณ์ทางการเงินในปี 2007/08 สิ่งนี้เรียกว่าการพลิกกลับ (หรือการถดถอย) เป็นค่าเฉลี่ย (RTM) และเป็นปรากฏการณ์ทางสถิติที่ได้รับการยืนยันจากการวิเคราะห์ที่มากมาย สิ่งที่พวกเขาแสดงให้เห็นอย่างชัดเจนคือประสิทธิภาพของกองทุนจะเปลี่ยนกลับไปเป็นค่าเฉลี่ยหรือต่ำกว่านั้นเสมอ

กล่าวอีกนัยหนึ่ง หากคุณเป็นนักลงทุนที่จริงจัง ซึ่งแทนที่จะมองหาโครงการ get-rich-quick-or-die มีความสนใจในการรับประกันผลตอบแทนของตลาดหุ้น การเก็งกําไรในตลาดผ่านกองทุนที่มีการจัดการอย่างแข็งขันนั้นไม่ใช่สําหรับคุณ เช่นเดียวกับการเลือกหุ้นด้วยตัวเอง ยิ่งกว่านั้น มันมีราคาที่ต้องจ่าย ดังที่ Bogle เขียนไว้ เมื่อคุณใช้ผู้จัดการเงิน แม้ว่าคุณจะใส่เงินทุน 100% และถือว่าเป็น 100% ของความเสี่ยง แต่คุณจะได้รับผลตอบแทนน้อยกว่า 40% ของผลตอบแทนที่อาจเกิดขึ้น

การเก็งกําไรตามคําจํากัดความนั้นไร้เหตุผล การลงทุนที่ชาญฉลาดไม่ใช่แบบนั้นเลย ส่งเสริมโดยเบนจามิน เกรแฮมในหนังสือที่ทรงอิทธิพลของเขาในปี 1949 ในหัวข้อเดียวกัน บอกว่า การลงทุนอย่างชาญฉลาดมีส่วนเกี่ยวข้องกับอะดรีนาลีน การซื้อขาย และจินตนาการเพียงเล็กน้อย แต่เกี่ยวข้องกับความปลอดภัย และความทะเยอทะยานที่จํากัด แนะนําให้ปฏิบัติตาม “รูปแบบการลงทุนมาตรฐาน และแม้กระทั่งไร้จินตนาการ” อย่างเคร่งครัด และเน้นที่การกระจายความเสี่ยง ยิ่งมีไข่ในตะกร้าของคุณมากเท่าไหร่ คุณก็ยิ่งมีโอกาสได้รับผลตอบแทนของตลาดซ้ำๆมากขึ้นเท่านั้น ยิ่งคุณจ่ายเงินให้คนอื่นน้อยลงในขณะที่ทําเช่นนี้ เงินที่ได้รับก็จะยิ่งเป็นของคุณมากขึ้นเท่านั้น “เพื่อให้ได้ผลลัพธ์การลงทุนที่น่าพอใจนั้นง่ายกว่าที่คนส่วนใหญ่รับรู้” Graham เขียนในปี 1949; “การได้ผลลัพธ์ที่เหนือกว่านั้นยากกว่าที่คิด”

กลยุทธ์ของ Graham สามารถนําไปปฏิบัติได้จริง หลังจาก Bogle สร้างกองทุนดัชนีตลาดหุ้นแห่งแรกในปี 1976 ซึ่งเป็นเหตุการณ์ที่ Paul Samuelson อธิบายว่า “มันเทียบเท่ากับการประดิษฐ์วงล้อ ตัวอักษร ไวน์และชีส” กองทุนดัชนีโดยพื้นฐานแล้วเป็นพอร์ตการลงทุน all-market นั่นคือตะกร้าที่เก็บหุ้นจํานวนมาก ออกแบบมาโดยเฉพาะเพื่อ “เลียนแบบประสิทธิภาพโดยรวมของตลาดหุ้นสหรัฐฯ (หรือตลาดการเงินหรือภาคตลาด)” นั่นเป็นเหตุผลว่าทําไม ตามคําจํากัดความ มันขจัดความเสี่ยงที่ยิ่งใหญ่ที่สุดสามประการของการลงทุน: ความเสี่ยงของการเลือกหุ้นแต่ละตัวผิด ความเสี่ยงในการเลือกผู้จัดการผิด และความเสี่ยงของการออลอินบางภาคตลาดที่อาจมีประสิทธิภาพต่ำกว่า นั่นทําให้คุณมีความเสี่ยงแค่ในตลาดหุ้นในระยะยาว และกองทุนดัชนีแบบดั้งเดิม (TIFs) ได้รับการออกแบบให้ถือไว้ตลอดชีวิต ซึ่งรับประกันส่วนแบ่งที่ยุติธรรมของผลตอบแทนของตลาดหุ้น

บทสรุปสุดท้าย

“The Little Book of Common Sense Investing” ไม่สามารถตั้งชื่อได้เหมาะสมกว่านี้ สิ่งที่ยอดเยี่ยมคือมันให้เหตุผลกับคําบรรยายของมันเช่นกัน อ่านมัน แม้แต่วอร์เรน บัฟเฟตต์ก็บอกว่ามันเป็นสิ่งที่ดีที่สุดที่คุณสามารถทําได้หากคุณจริงจังกับการลงทุน

เคล็ดลับจากเรื่องนี้

อย่าพยายามเอาชนะตลาด เดิมพันกับมัน ลงทุนในกองทุนดัชนีต้นทุนต่ำ

อ้างอิงจาก

https://www.fidelity.com/learning-center/smart-money/investing-tips